Zondag ben ik vertrokken
uit Presidente Kennedy en na een dag rijden in de regen aangekomen
in Barrolandia. Ik ga 's avonds eten en raak in gesprek met Erik
Norbert, een Duitser die al 20 jaar in Brazilië woont en in dit
gebied is om een boerderij te kopen. Hij vertelt dat hij al een
boerderij heeft en als ik zin heb kan ik deze bezoeken en er
verblijven zolang ik wil. Deze fazenda ligt in de Pantanal en is
iets groter dan de helft van Luxemburg (zo'n 30 bij 40 kilometer!).
Ik had in Presidente Kennedy de kaart bestudeerd en al besloten om
mijn reisroute iets aan te passen: langs de Pantanal, door Paraguay
naar Asunción
en dan de
watervallen van Iguazu.
En dan nu dit. De
kans dat ik een Duister tegen kom met een fazenda in de Pantanal is
toch wel heel klein, in Barrolandia is die kans te verwaarlozen.
Maar het gebeurt... Ik kan nog maar nauwelijks aan het idee wennen.
De Pantanal is een waanzinnig interessant gebied, de dierenwereld is
er zeer rijk en op de fazenda is alles om de maanden bezig te houden
(paarden, boten, internet, cowboys, gidsen, indianen, een
huis-capibara etc.). In juli wordt het vee van de zuidelijke
Pantanal naar de noordelijke gedreven en er trekken dan in twee
dagen zo'n drie
miljoen stuks door de straten
van Campo Grande.
De komende dagen
blijf ik in Barrolandia, want met Pasen bezoekt iedereen zijn
familie en zijn alle hotels volgeboekt. Ik bezoek met Erik zijn
fazenda die hij hier heeft gekocht en vermaak me met het wassen van mijn kleren en uitstapjes in de
omgeving over onverharde wegen. De natuur is hier fantastisch: ara's
(diepblauw) van een halve meter grootte vliegen over je hoofd,
kolibries, nachtuilen, scholen parkieten, ibissen, slangen,
vlinders, vleermuizen, van alles. Het landschap is heuvelig met
groene grasvelden en bossages met palmen,
exotische bomen,
planten en struiken.
Zou ik
bijna vergeten te vertellen dat ik binnenkort ook grootgrondbezitter
wordt. Ik kan als toerist slechts zes maanden in Brazilië blijven.
Als ik enige maanden in de Pantanal blijf, kan ik pas na zes maanden weer opnieuw Brazilië bezoeken.
Erik, de Duister, gaat mij eigenaar maken van een paar hectare van
zijn fazenda en daarmee kan ik een permenencia krijgen, geldig voor
vijf jaar. Zijn we van dat gezeur voor verblijfsvergunningen ook af.
En wie weet begin ik wel een
bromfietswerkplaats
in de Pantanal...
Ik heb zondag
een koudje gevat (gewoon doorrijden in de regen), gisteren een
Braziliaans wondermiddel gedronken, het gaat vandaag een
stuk beter.
Datum: 25 april 2006
Regen, regen en nog meer regen... Ik zit al twee
weken in Barrolandia, door de vele regens is het tot nu niet mogelijk
om fatsoenlijk naar het zuiden te reizen. Ik ben inmiddels wel
een stukje grond in de Pantanal rijker, hoewel ik daarvoor
in de Pantanal nog wat administratieve zaken
moet afhandelen.
Waarschijnlijk reis
ik morgen met een veewagen naar de staat Minas Gerais om vandaar uit
in deze staat rond te reizen (veel koloniale architectuur uit de
tijd van de diamant- en goldrush). Via de stad Goias reis ik dan
verder oostwaarts naar Campo Grande en de fazenda van Erik von
Schmid in de
Pantanal.
Gisteren op de
Yamaha de fazenda van Erik, die hij hier heeft gekocht, doorgecrosst
en het is ongelooflijk wat dat apparaat allemaal kan: blubber,
riviertjes met 35 cm. water, modderpaden, het maakt allemaal niets
uit, de brom snort vrolijk verder. Vanmiddag gaan we cowboytje
spelen, want de eerste koeien van de fazenda in de Pantanal zijn
hier aangekomen en moeten in de wei gebracht
worden.
In Barrolandia ken
ik inmiddels iedereen. De dagen gaan voorbij met drinken van
mierzoete Braziliaanse koffie bij Eleno, of de oude Jozef. 's Avonds
een hapje eten bij het benzinestation en af en toe een tripje in de
binnenlanden over onverharde weggetjes door ongerept natuurschoon. Nee,
vervelen doe ik me niet, maar het is de hoogste
tijd om verder te rijden. Lekker op
de brom.
Datum: 29 april 2006 Kilometerstand: 6605
Onrust en
paniek in Barrolandia Ik ben Barrolandia ontvlucht. De
Duitser is foetsie, iedereen is in rep en roer. Woensdag is hij hier
in Paraiso (waar ik nu zit) gebleven en ik ben met de bus terug
gegaan naar Barrolandia. Hij zou daar donderdag ook weer naar toe
komen en mijn geleende geld terug geven. Ik heb twee dagen gewacht,
maar hij is niet komen opdagen. Vandaag heb ik mijn reserve dollars
(ik had geen geld meer en in Barrolandia is geen bank) aangesproken
en het hotel betaald. Dat viel niet mee want ze wilden dat ik ook
voor de Duitser zou betalen. En of ik wist waar hij was. De
familie die hem de fazenda heeft verkocht is ook helemaal
in de war. Kortom, Braziliaanse avonturen in
het binnenland.
Vandaag probeer ik
zo ver mogelijk te komen, dus het gas erop.
Antonio, een tevreden
roker
Zondag ben ik vertrokken
uit Presidente Kennedy en na een dag rijden in de regen aangekomen
in Barrolandia. Ik ga 's avonds eten en raak in gesprek met Erik
Norbert, een Duitser die al 20 jaar in Brazilië woont en in dit
gebied is om een boerderij te kopen. Hij vertelt dat hij al een
boerderij heeft en als ik zin heb kan ik deze bezoeken en er
verblijven zolang ik wil. Deze fazenda ligt in de Pantanal en is
iets groter dan de helft van Luxemburg (zo'n 30 bij 40 kilometer!).
Ik had in Presidente Kennedy de kaart bestudeerd en al besloten om
mijn reisroute iets aan te passen: langs de Pantanal, door Paraguay
naar Asunción
en dan de
watervallen van Iguazu.
De komende dagen
blijf ik in Barrolandia, want met Pasen bezoekt iedereen zijn
familie en zijn alle hotels volgeboekt. Ik bezoek met Erik zijn
fazenda die hij hier heeft gekocht en vermaak me met het wassen van mijn kleren en uitstapjes in de
omgeving over onverharde wegen. De natuur is hier fantastisch: ara's
(diepblauw) van een halve meter grootte vliegen over je hoofd,
kolibries, nachtuilen, scholen parkieten, ibissen, slangen,
vlinders, vleermuizen, van alles. Het landschap is heuvelig met
groene grasvelden en bossages met palmen,
exotische bomen,
planten en struiken.
Regen, regen en nog meer regen... Ik zit al twee
weken in Barrolandia, door de vele regens is het tot nu niet mogelijk
om fatsoenlijk naar het zuiden te reizen. Ik ben inmiddels wel
een stukje grond in de Pantanal rijker, hoewel ik daarvoor
in de Pantanal nog wat administratieve zaken
moet afhandelen.